خوشا به‌حال مداحان كه با خلوص نيتشان سوگواران حسين(ع) را به بكاء و تباكي وامي‌دارند. يكي از عرفاي بنام فرموده بود:اي كاش بنده يك مرثيه خوان اباعبدالله(ع) بودم و عارفي ديگر فرموده بود: ائمه معصومين(ع) به روضه‌خوان‌هاي خود نظر خاص دارند و آنها را رها نمي‌كنند.
از اين جهت است كه بايستي درخصوص برخي آسيب‌ها سكوت نكرد. بايد حرف زد و اجازه نداد در پستوهاي ذهن مردم برخي حرف‌ها و مجادلات ريشه بدواند تا در نتيجه آن جوانان نسبت به هيئت‌هاي عزاداري بدبين شوند.
بسياري از مداحان براي مديحه‌سرايي، پولي دريافت نمي‌كنند يا اگر هم وجهي بگيرند، آن را صله‌اي مي‌دانند از جانب حضرت ارباب. براي آن هيچ عقد و قراردادي نمي‌نويسند، شماره حسابي نمي‌دهند و قبل از شروع منبر، بر سر دستمزد و اجرت، چك و چانه نمي‌زنند. و صد البته كه از ديگر سو، هيئت ها، وظيفه خود مي‌دانند كه مداح اهل‌بيت(ع) را به اعتبار دم زدن براي عزيز فاطمه(س) گرامي بدارند و به‌قدر بضاعت و توان خود، او را تأمين كنند؛ چرا كه عموم مداحان بخش وسيعي از وقت و زمان خود را براي كسب مهارت و افزايش دانش و بينش خود صرف مي‌كنند و در ايام محرم و صفر عملاً زندگي خود را وقف حضور در مجالس روضه امام‌حسين(ع) مي‌كنند.
البته در اين ميان هستند هيئت‌هاي معدودي كه براي بازار گرمي خود و به جهت چشم و هم‌چشمي، براي مداحشان نرخ تعيين مي‌كنند و با رسانه‌هاي تبليغي خود اين عدد را سر زبان‌هاي مي‌اندازند. اين آسيب بايد مهار و درمان شود. مهم‌ترين سرمايه يك مداح، عهد خالصانه اوست با خدا بر مسير محبت اهل‌بيت(ع). نقل شده مداحي بود، همين كه روي منبر مي‌نشست و مي‌گفت «السلام‌عليك يا اباعبدالله» با گوش‌هاي خودش پاسخ مستقيم حسين(ع) را مي‌شنيد كه «و عليك السلام». پرسيدند چطور به اين مرتبه رسيدي؟ گفت روزي در مجلسي حاضر شدم كه 2تامداح، دعوت كرده بودند، يكي من بودم و يكي ديگري. يك لحظه در دل گفتم: «طوري بايد بخوانم كه منبر او را خراب كنم» ولي با نفس خودم مبارزه كردم و تا40روز به منبر نرفتم و خداوند اين عنايت را به من كرد.
اينچنين است كه مداحان به عنايت مستقيم اهل‌بيت(ع) دل بسته‌اند. گواراي وجودشان.
نظر شما